تغییرات سطوح سرمی آیریزین و شاخص های لیپیدی دانشجویان پسر دارای اضافه وزن پس از هشت هفته تمرین هوازی

مقدمه: چاقی اختلال متابولیکی است که در پی افزایش انرژی دریافتی و کاهش مصرف انرژی ایجاد می شود. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی آیریزین و شاخص های لیپیدی دانشجویان پسر دارای اضافه وزن بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی که در سال 1394 انجام شد، تعداد 24 دانشجوی پسر دارای اضافه وزن با میانگین سن 88/1±13/21 سال و نمایه توده بدن 25 تا 9/29 کیلوگرم بر مترمربع، به روش هدف دار و در دسترس گزینش و به دو گروه همگن تمرین هوازی(12 نفر) و کنترل(12 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت هشت هفته سه جلسه ای و هر جلسه 40 تا 50 دقیقه با شدت 80-60 درصد ضربان قلب بیشینه تمرین کردند. همزمان گروه کنترل فعالیت های روزانه خود را انجام دادند و در تمرین هوازی شرکت نداشتند. پیش و پس از مداخله تمرینی سطوح سرمی آیریزین و شاخص های لیپیدی اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین های درون گروهی و بین گروهی از روش آنالیز واریانس اندازه های تکراری استفاده و سطح معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد. نتایج: هشت هفته تمرین هوازی منجر به افزایش معنی دار سطح  vo2maxو hdl-c (05/0>p) و کاهش معنی دار وزن، شاخص توده بدن، درصدچربی بدن و tc شد(05/0>p)، از طرفی تغییرات سطوح سرمی آیریزین، ldl-c و tg معنی دار نبود(05/0<p). نتیجه گیری: تمرین هوازی بدون تغییر در سطح سرمی آیریزین، تاثیر مطلوبی بر افزایش vo2max، بهبود ترکیب بدنی و کاهش ریسک فاکتورهای لیپیدی دارد.